şu son 2 haftamız projelerimizle geçti. İlk hafta yetiştirme telaşı ardından ikinci hafta jüri telaşı başladı. Aslında telaş demek burada çok yanlış olur. Çünkü hiçbirimiz bu kadar neşeli bir teslim dönemi görmemiştik buraya gelinceye kadar. İlk günler sabah 8 akşam 7 ye kadar süren çalışma saatlerimiz sabah 6 akşam 10'a kadar uzadı.
İlk çizimler (tabii elde çizildi) sonra maketler. Her zaman farklı gelen çalışma şekilleri yine farklıydı. İlk başta en önemli olan 200 ölçek maketlerini sonra çizimlerini en son da 1000 maketi yaptılar (en azından benim çevremde oturanlar diyebilirim).
Hep gözümde büyüyen 2 tane A1 boyutundanki maketleri nasıl bitirebildim hala bilmiyorum.
En son salı günü teslimi koşturarak yaptık gerçekten çok komik bir sahneydi stüdyoda gayet normal bir şekilde işleriyle uğraşan insanlar saatin 19:58 olmasıyla environmental studio ya koşmaya başladı. Ben de eksik bir şey olmamasına rağmen ortamın heyecanına kaptırıp koşuşturur buldum kendimi. Ohh bitti dedim.
İki kere sunum yaptık. İlki Türk Kültür Enstitüsü açılışındaydı. Pek heyecanlandım. Bütün cho (mütevelli, rektör, dekan vb.) orda olduğu için. Biraz Murat Sensei ye vakit bırakamadım çevirmesi için ama genel olarak fena değildi.
Ertesi gün esas jüride dışarıdan gelen mimar Muraji vardı. Projemi dans ederek eleştirmesi gerçekten bir ilkti benim için. Eğlenceli geçti. Okazaki Sensei'nin yorumları da dans ederek olmasa da espriliydi.
Ne kadar çabuk geçti. Aslında bu kadar kısa değildi ama kelimelerle boğmak da pek eğlenceli olmaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder